Depresja
Objawy depresji rozumiane potocznie
Na ogół depresją nazywa się przedłużający się czas obniżonego nastroju, smutku, żalu, płaczliwości. Osoba w depresji nie ma na nic ochoty, doświadcza niemocy, braku motywacji, obojętności. Niekiedy rezygnuje z części codziennych zajęć – zaniedbuje siebie i swoje otoczenie, wydaje się niezaangażowana, lekceważy dotąd uznawane standardy komunikacji z innymi ludźmi. Sprawia wrażenie, jakby nic nie było w stanie sprawić jej przyjemności.
Bardzo częstym objawem towarzyszącym depresji są kłopoty ze snem:
- sen nie dający odpoczynku,
- trudności z zasypianiem,
- zbyt wczesne budzenie się,
- niezdolność do zasypiania mimo zmęczenia,
- przesadna senność.
Osoby w depresji skarżą się często na bóle głowy albo na ogólnie złe samopoczucie fizyczne.
Część osób uznawanych przez otoczenie za pogrążone w depresji mówi o chęci wycofania się – chęci przeradzającej się często w czyn w postaci odejścia z pracy, zaniedbania ważnych relacji z ludźmi, odcięcia się. W skrajnym wypadku osoby w depresji doświadczają myśli samobójczych i niekiedy podejmują realne próby odebrania sobie życia. Część z tych prób niestety kończy się śmiercią.
W przypadku bardzo ciężkiej depresji chorobie mogą towarzyszyć urojenia, na przykład dotyczące tego, co dzieje się z ciałem osoby chorej.
Kliniczne znaczenie terminu depresja
Obowiązującą w Polsce klasyfikacją jest Międynarodowa klasyfikacja chorób i problemów zdrowotnych wersja 10, w skrócie określana mianem ICD-10. Klasyfikacja wskazuje parę zaburzeń związanych z depresją. Grupowane w kolejności kodowania (liczb porządkowych ułatwiających skrótowe opisywanie choroby) są to przede wszystkim:
- Zaburzenia afektywne dwubiegunowe z obecnym epizodem depresji (F31.3-6)
- Epizod depresyjny (F32)
- Zaburzenia depresyjne nawracające (F33)
- Depresyjne zaburzenia zachowania (F92.0)
