Zgodnie z nazwą, jest to taka forma pomocy, w której psycholog doradza, jak rozwiązać trudności, z którymi boryka się osoba zgłaszająca się po poradę.
Poradnictwo psychologiczne ma swoje niewątpliwe zalety, ale też wady. Zaletą jest bezpośrednie i profesjonalne odniesienie do problemu. Np. jeśli ktoś nie wie, jakie zasady powinny obowiązywać przy wychowaniu dzieci i rozgraniczaniu ich obowiązków i przyjemności, psycholog może pomóc w sformułowaniu reguły, która będzie zadowalała obie strony, to jest rodziców i dzieci. W poradnictwie obowiązuje zasada małych kroków – przyglądamy się konkretnym zagadnieniom i po kolei szukamy ich konkretnego rozwiązania.
Wadą poradnictwa jest fakt, że rady niekiedy okazują się zupełnie nieskuteczne. Dość często pojawia się jakieś „Tak, ale…”, które uniemożliwia wprowadzenie rady w życie. W takiej sytuacji kuszące może być poszukiwanie kolejnej rady, jednak i ta wcześniej czy później spotyka się z „Tak, ale…”. Wierzę, że warto zastanawiać się głębiej nad sposobami poradzenia sobie z danym kłopotem w ten sposób, że szukamy precyzyjnych, a zarazem uniwersalnych reguł. Jednak trzeba także pamiętać o innej perspektywie – w którymś momencie należy zatrzymać się w szukaniu rady i zastanowić, co się dzieje, że kolejne pozornie dobre pomysły, nie sprawdzają się. Czyli wprowadzić myślenie psychoterapeutyczne.
Interwencja kryzysowa
Interwencja kryzysowa to forma intensywnego i krótkotrwałego oddziaływania psychologicznego, związanego z kryzysem indywidualnym, rodzinnym, bądź systemowym (np. w grupie osób ze sobą współpracujących). Polega na wsparciu w uruchomieniu wszystkich zasobów, silnych stron osób, które korzystają z tej pomocy, na rzecz poradzenia sobie z nagłym, często traumatycznym wydarzeniem – śmiercią, ujawnieniem dramatycznej tajemnicy, przestępstwem, itp.
Najbliższe psychoterapii są interwencje kryzysowe w rodzinie, kiedy to psycholodzy doraźnie pomagają odzyskać równowagę członkom rodziny, którzy doświadczyli szczególnie bolesnych i nagłych zdarzeń.